Bio cenjeni muslimanski doktor, pa postao popularan kad je ukrao omiljenu srpsku pesmu: Skončao na bini dok ju je pevao

Himzo Polovina bio je jedan od najpoznatijih izvođača i tumača starogradske pesme, čije je delo ostavilo neizbrisiv trag u muzičkoj tradiciji Bosne i Hercegovine. Poznat po svom autentičnom pristupu muzici, Himzo je bio mnogo više od običnog pevača – bio je lekar, intelektualac i zabavljač. Njegov život, ispunjen muzikom i medicinom, postao je simbol jedinstvenog spoja umetnosti i struke, gde je pevanje bilo njegov način lečenja i uveseljavanja ljudi.

Rani život i karijera

Himzo Polovina rođen je 1927. godine u Mostaru, u sarajevskom kvartu Donja Mahala. Od malih nogu je bio okružen muzikom, jer je njegov otac, Mušan Polovina, bio izuzetno muzičarski nadaren. Tim putem je Himzo i krenuo, stekavši prva muzička saznanja od svog oca. Nakon Drugog svetskog rata, Himzo se preselio u Sarajevo, gde je započeo studije medicine, ali i ozbiljno se posvetio folkloru i muzici. Tokom studija, svirao je violinu i bio član više kulturno-umetničkih društava, kao što su KUD “Slobodan Princip Seljo” i KUD “Ivo Lola Ribar”. Pored toga, bio je član i drugih multietničkih umetničkih društava koja su doprinosila bogatstvu kulturnog života Sarajeva.

Njegov muzički talent nije bio ograničen samo na folklor, već je tokom svoje karijere postao pravi stručnjak u izvođenju sevdalinki – pesama koje su dušu lečile i najteže rane. Iako je završio studije medicine i postao specijalista neuropsihijatar, Himzo je uvek verovao da je muzika najbolji lek za ljude. Kroz pesme je uspevao da ujedini emocije i inteligenciju, a njegova karijera doktora bila je jednako uspešna kao i njegova muzička.

Pevanje na Radio Sarajevu

Jedan od ključnih trenutaka u njegovoj karijeri desio se 1953. godine, kada je Himzo Polovina prošao audiciju za Radio Sarajevo, čime je postao deo bogatog muzikološkog nasleđa Jugoslavije. To je bio početak njegovog muzikalnog uzleta. Iako je imao problema sa izgovorom glasa „r“, njegova sposobnost da prenese emociju i autentičan duh sevdaha učinila je da postane omiljeni pevač među mnogim ljubiteljima tradicionalne muzike. Iako nije bio tehnički savršen, njegova intenzivna emotivnost i sposobnost da komunicira sa publikom učinili su ga nezaboravnim.

Kroz pevanje i snimanje, Himzo je stekao velike simpatije i postao jedan od najcenjenijih izvođača. Ove emocionalne interpretacije ostale su u srcima njegovih obožavalaca, a pesme koje je snimao zauvek su postale deo muzičkog nasleđa.

Veza sa narodnim pesmama

Himza Polovina je bio poznat po tome što je pevao sevdalinke i prenosio ih novim generacijama, često osvežavajući te pesme sa modernijim aranžmanima. Jedna od najpoznatijih pesama koju je snimio bila je “Emina”, stihove koji je nadogradio iz svog ličnog iskustva. Ova pesma je postala simbol njegove karijere, a Himzo je i dan danas poznat kao njen najpoznatiji interpretator.

Njegova pesma “Žute dunje” je takođe postala značajna, jer je Himzo uspeo da je oživi i pruži joj novi život, čime je stekao ogromnu popularnost, kako u Bosni i Hercegovini, tako i šire. Goran Bregović je, u filmu “Kuduz”, koristio pesmu “Volelo se dvoje mladih”, što je bila adaptacija Himzine “Žute dunje”, na neki način potvrdivši njegovu značajnu ulogu u očuvanju tradicije sevdaha.

Društveni život i filozofija

Osim što je bio umetnik, Himzo je bio i neobičan lekar. Njegova sposobnost da se poveže sa pacijentima kao prijatelj i zabavljač bila je nešto što je činilo njegov pristup terapiji vrlo posebnom. Često je pacijentima pevao i pričao viceve, pružajući im emocionalnu podršku i utehu kroz pesmu. Njegova pesma bila je, kako je i sam rekao, „melem na svaku ranu“.

Njegova filozofija o muzici bila je jasna – ona nije samo zabava, već i način za lečenje duše. „Muzika leči“, govorio je Himzo, verujući da su njegove pesme nešto što može doneti mir i utjehu ljudima u teškim trenucima.

Završetak karijere i tragičan kraj

Himzo Polovina je preminuo 5. avgusta 1986. godine u Plavu, u 59. godini života, dok je nastupao. Poslednja pesma koju je izveo bila je upravo “Emina”. Preminuo je sa pesmom na usnama, ostavljajući za sobom neizbrisiv trag u srcima svih koji su ga voleli i koji su se divili njegovom talentu.

Kontroverze i pesma “U lijepom starom gradu Višegradu”

Iako je Himzo Polovina bio obožavan, postojale su i kontroverze u njegovom životu. Jedna od tih kontroverzi bila je njegova adaptacija popularne srpske pesme „Jutros rano slušam pevaju slavuji“, koju je on promenio u „U lijepom starom gradu Višegradu“, izbacio sve reference na Srbiju i Kiku, devojku iz pesme. Iako je pesma postala popularna, izazvala je mnoge debate o tome da li je ovo bila ispravna odluka.

Legende o njegovom životu, umetnosti i odnosima sa kolegama i prijateljima i dalje žive, a Himzo Polovina ostaje jedan od najvažnijih umetnika i kulturnih ličnosti Bosne i Hercegovine.